Moja półroczna podróż do Kanady

Pół roku, ponad 26 tysięcy kilometrów i 264 zatrzymanych samochodów. Tak mogłabym podsumować moją podróż do Kanady. Sama nie wierzę, że udało mi się to osiągnąć. Wyjeżdżając do Kanady, miałam tylko jedno założenie. Chciałam przejechać ten kraj stopem od wschodu na zachód. Plan ambitny, w końcu Kanada to drugi co do wielkości kraj na świecie. Mimo wszystko, nie zrażałam się odległościami. A może nawet na początku nie byłam ich świadoma?

Najtrudniej chyba było podjąć decyzję, że rzucam wszystko, kupuje bilet w jedną stronę, pakuje plecak i ruszam w nieznane. Długo się zastanawiałam, czy dobrze robię. Patrząc teraz na tą podróż z perspektywy czasu wiem, że było to najlepsze szaleństwo, jakie zrobiłam do tej pory w swoim życiu. Żadna inna podróż nie dałam mi takiego kopniaka pozytywnych emocji jak ta do Kanady.

Wiadomo, nie zawsze było łatwo. Plecak był czasem za ciężki, miejsce na łapanie stopa niefortunne a przekroczenie rzeki kończyło się porwaniem przez nurt i przemoczeniem większości rzeczy. Mimo to, dużo w czasie tej podróży zrozumiałam o sobie, poznałam niesamowitych ludzi i zobaczyłam miejsca, które na zawsze pozostaną w moich wspomnieniach.

Trasa

Od kwietnia do października przejechałam przez wszystkie prowincje (Ontario, Quebec, Nowy Brunszwik, Wyspa Księcia Edwarda, Nowa Szkocja, Nowa Fundlandia, Manitoba, Saskatchewan, Alberta, Kolumbia Brytyjska) oraz przez dwa terytoria (Jukon i Terytoria Północno-Zachodnie). Zabrakło jednego terytorium – Nunavut, do którego w sumie nie można dojechać samochodem. Na początku stopowałam sama. Mniej więcej w połowie czerwca poznałam Delphine, Belgijkę. Zaczęłyśmy razem łapać stopa i tak w sumie zostało aż do końca naszej podróży. Nawet tego samego dnia miałyśmy lot powrotny do Europy.  Niesamowite, jak przypadkowo poznani ludzie stają się naszymi przyjaciółmi.

Udało nam się dotrzeć do Cape Spear, najbardziej wysuniętego na wschód punktu Ameryki Północnej. Dzięki ogromnemu szczęściu przekroczyłyśmy koło podbiegunowe i wylądowałyśmy w Inuvik. Na daną chwilę był to był najdalej wysunięty punkt na północy Kanady, do którego docierały samochody. Na koniec dojechałyśmy do Tofino, kanadyjskiej mekki dla surferów.

Kanadyjskie parki

W 2017 roku Kanada świętowała swoje 150 lecie. Z tej okazji wszystkie parki narodowe były za darmo. Było to dla mnie szczególnie ważne, bo nastawiałam się głównie na obcowanie z naturą. Niestety poza kilkoma wyjątkami miasta kanadyjskie niezachwycającą. Przyroda natomiast jest niesamowicie zróżnicowana i przepiękna. W Kanadzie znajdują się liczne jeziora, góry, lasy, piękne plaże, prerie, fiordy oraz klify. Dodatkowo z trzech stron otoczona jest ocenami — Atlantyckim, Arktycznym i Spokojnym.

Z 39 parków narodowych udało mi się odwiedzić 16. Dodatkowo byłam w ponad 20 parkach prowincjonalnych. Wszystkie te miejsca były na swój sposób niesamowite. Są miejsca, które szczególnie utkwiły mi w pamięci. Należą do nich Bruce Peninsula National Park, Gaspasie, Cape Breton, Gross Morne, Cape Spear, Bay of Fundy, Yoho National Park, Mount Revelstoke National Park , Kluane Park, Tombstone i Dempster Highway oraz Vancouver Island razem z Pacific Rim National Park Reserve. Spodziewajcie się niedługo relacji z tych miejsc.

Kanadyjczycy i łapanie stopa

Byłam bardzo pozytywnie zaskoczona tym jak Kanadyjczycy są mili i pomocni. Z tego powodu łapanie stopa nie sprawiało większych trudności. Zdarzało się, że z jednym kierowcą jechaliśmy kilka dni. Nasz rekord to kierowca, który zabrał nas z Whitehorse do Inuvik i z powrotem do Kolumbii Brytyjskiej. Cała ta wyprawa zajęła nam 6 dni.

Czasem oczywiście czekałyśmy dłużej na jakiegoś stopa, ale wynikało to bardziej z tego, że nie było ruchu niż z tego, że ktoś nie chciał się zatrzymać. Są dwa elementy, które sprawiają, że Kanada jest dla mnie taka wyjątkowa. Jednym jest oczywiście oszołamiająca przyroda a drugim ludzie.

Czy wrócę do Kanady?

Oczywiście, że TAK! Właściwie od mojej wyprawy byłam już tam dwa razy. Mam wrażenie, że każda podróż do Kanady przynosi coś nowego i to jest piękne. Podoba mi się tam to, że ludzie cenią sobie obcowanie z przyrodą i to, że o nią dbają. Dzięki niej w końcu Kanada jest wyjątkowa. Jest to kraj niesamowicie aktywny, jeśli chodzi o wszelakie sporty outdoorowe. Wszystko to sprawia, że czuję się tam wyjątkowo dobrze.

Tutaj znajdziecie informacje o programie, z którego pojechałam do Kanady, a tutaj parę ciekawostek o tym kraju.

Mieliście okazję być w Kanadzie? Odważylibyście się na taką autostopową podróż?

See more

Park Bruce Peninsula Toronto – co warto zobaczyć część I Toronto – co warto zobaczyć część II Co warto zobaczyć w Ontario